മറവിയുടെ
വാകയില്‍ നിന്നും
ഓര്‍മ്മയുടെ ഒരു പൂവ്
കൂടി അടര്‍ന്നു വീണു.
ചിതലു തിന്ന പുസ്തകതാളില്‍
എവിടെയോ കുറിച്ചിട്ട വരികളില്‍
അവളുടെ വിയര്‍പ്പിന്‍റെ ഗന്ധം
വീണ്ടും ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
ട്രങ്ക് പെട്ടിയ്ക്കടിയിലെ
ഓര്‍മ്മ പുസ്തകത്തില്‍
ദ്രവിച്ച അവളുടെ ഒരു
ഛായചിത്രം കൂടി കണ്ടെടുക്കപ്പെട്ടു.
അപ്പോഴും മറവിയുടെ ദേശത്തുനിന്നാരോ
പിന്‍വിളിയുതിര്‍ത്തു കൊണ്ടിരുന്നു.
പതിമൂന്ന് ദിനരാത്രങ്ങളുടെ
ദാമ്പത്യത്തിനോടുവില്‍
തോരാതെ പെയ്ത കറുത്തമഴയില്‍
തേങ്ങിയോഴുകിയ പുഴയിലെക്കാണ്ട്
അവള്‍ പുഴയുടെതായി....
എന്തിനായിരുന്നു ..?
അവള്‍ മറ്റൊരു പുഴയെ
പ്രണയിച്ചിരുന്നോ...?
മറ്റൊരുത്തന്‍റെതാകാന്‍
കൊതിച്ചിരുന്നോ......?
ഉത്തരമില്ലാത്ത പന്ത്രണ്ടുവര്‍ഷങ്ങള്‍
ഇനി വയ്യ
നീലനിലാവിലെ
ഒരുചിന്ത്‌ വലിച്ചുകീറി
കഴുത്തില്‍ കുത്തിയാഴ്ത്തി
ഓര്‍മ്മകളെ മറവിക്കു
തിരികെ നല്‍കണമെനിക്ക്......
No comments:
Post a Comment