Friday, June 8, 2012

വഴിപിരിയാന്‍ നേരമായ്






















ഈ ദിവസം നിനക്കരികില്‍
ഞാന്‍ ഉണ്ടായിട്ടും
നിനക്കാശ്വസിക്കാന്‍ കഴിയില്ല

എന്റെ തണലില്‍ പോലും
നിനക്കു സുഖമായി മയങ്ങാനാവില്ല

ഇവിടെ നഷ്ടങ്ങളുടെ
അവസാന കണികളാണ് നമ്മള്‍
ദ്രവിച്ചു പോയ രണ്ടു ലോഹത്തുണ്ട് മാത്രം

വഴിപിരിയാന്‍ നേരമായ്
ഒരു വഴിയിലൂടെ നമുക്കിനി
യാത്ര ചെയ്യാനാവില്ല

യാത്രയില്‍ താഴ്വരകളില്‍
നമ്മുക്ക് കണ്ടുമുട്ടാം
നേര്‍ത്ത പുഞ്ചിരിയും
പ്രണയാതുരമായ ഒരു നോട്ടവും
നമുക്ക് കൈ മാറാം

ഒരു പക്ഷേ ഈ കുന്നിന്നു
അപ്പുറത്തേക്കുള്ള യാത്രയില്‍
ഞാന്‍ ഉണ്ടവണമെന്നില്ല..

പക കിനിയുന്നു കണ്ണുകള്‍


ഇരുട്ടിന്‍റെ മറയില്‍ നിന്നും
നട്ടെല്ലില്‍ കത്തിയിറങ്ങിയപ്പോള്‍
വേദന കുടിച്ചിറക്കി
തിരിഞ്ഞു നോക്കിയോരു തെളിഞ്ഞ കണ്ണ്

പുറകില്‍ അട്ടഹാസം മുഴക്കുന്നു
പെരുമഴയില്‍
ഒരു കുടയില്‍
കൂടി നിന്നൊരു കൂട്ടുക്കാരന്‍ കണ്ണ്

പിറ്റേന്ന് 51 തുണ്ടങ്ങളില്‍
നോക്കി നിന്നു ഒരായിരം
നിസഹായ കണ്ണുകള്‍

ചാനലുകളില്‍ ഏറനാടന്‍
തമാശകള്‍ വിളംബുന്ന
ഒരു മണി കണ്ണ്
രാഷ്ട്രീയ കണ്ണ്

മുതലെടുപ്പിന് വിലപേശുന്നു
വലത്തെ കണ്ണ്
കൊട്ടിയടച്ചു കിടന്നു
ഇടത്തെ കണ്ണ്
മൌനമായ് നീക്കുന്നു
ഒരു സാംസ്ക്കാരിക കണ്ണ്

തെരുവില്‍ അലയുന്നു തെറിച്ച കണ്ണുകള്‍
പകത്തുള്ളി പടര്‍ണ്ണ ചോരകണ്ണുകള്‍

ഇന്ന് തെരുവിലാകെ
രകതം പടരുന്നു
രക്തത്തില്‍ നിന്നും
രണ്ടു കണ്ണുകള്‍ തുറക്കുന്നു
കാഴ്ചകള്‍ തല്ലി ഉടച്ചിട്ടും
കരയാതെ കലങ്ങി നിന്ന
രണ്ടു തീ കണ്ണ്
ചോര മണമുള്ള കാറ്റ് അടങ്ങുന്നില്ല...