പുലരിയുടെ
കുളിര്പ്പില് നിന്ന്
അസ്തമയത്തിന്റെ
ചുവപ്പിലേക്ക്
ഒരു പുഴയോഴുകുന്നുണ്ട്
പ്രണയത്തിന്റെ
തത്വശാസ്ത്രങ്ങളില്
ഇണ ചേര്ന്ന്
ഇഴപിരിയാതെ കിടന്ന
രണ്ടാത്മാക്കളും
പേറിയൊരു പുഴ
പുഴയറിയാതെ
പുഴക്കടിയിലൂടെ
ചെമ്പന് കുതിരകളെ
പൂട്ടിയൊരു രഥം
ഓടുന്നുണ്ട്
ആജ്ഞയുടെ ചട്ടവാറടികള്
പുറത്തു കേള്പ്പിക്കാതെ
പനി മൂടികിടക്കുന്ന
കുന്നുകളിലൂടെ
ഉച്ചവെയിലില്
ഉരുകിയ നാട്ടുച്ചകളിലേക്ക്
പുഴ ഒഴുകിയടുക്കുമ്പോള്
വരള്ച്ചയുടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്
പുഴയെ തിന്നു കൊണ്ടിരിക്കും.
തീയിലുരുകി വറ്റുന്ന
പുഴക്ക് നടുവിലൂടെ
അപ്പോള് ഒരു മണല്കൂന
പൊന്തി വരുന്നു.
അവിടെ ആത്മാക്കളെ പകുത്തുമാറ്റി
മണല്കൂനക്കിരുവശം
പുഴ രണ്ടായി വേര്പിരിയുന്നു.
ചെമ്പന് കുതിരകളെ
പൂട്ടിയ രഥം
മണ്കൂനക്ക് മുകളിലൂടെ
കുതിച്ചു പായുന്നു.
കാതടപ്പിക്കുന്ന അതിന്റെ
ചാട്ടവാറടികള് ഇരുപുഴകളെയും
അകലങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.
അസ്തമയത്തിലെത്തും മുന്പേ
ഞാനെന്ന പുഴ
ഇവിടെ വറ്റി തീരുന്നു
കണ്ണീരു പോലും തീര്ന്നു
ഈ ഒഴുക്കിനി വയ്യ
ഞാന് പകുത്തു നല്കിയ
നിന്റെ ചുണ്ടിലെ ഉമ്മകളുടെ
ഗന്ധം കഴുകി കളഞ്ഞു
നീ അസ്തമയത്തിലേക്കോഴുകുക.