Friday, July 29, 2011

പുഴ


മണല്‍ക്കാറ്റ് വീശുന്ന
മനസ്സിന്‍റെ
താഴെ എവിടെയോ
ഒരു പുഴ ഒഴുകുന്നുണ്ട്
ഇന്നോളം ആര്‍ക്കു മുന്നിലും
ദൃശ്യമാകാതെ...
വളഞ്ഞും പുളഞ്ഞും
ചിണുങ്ങിയും പിണങ്ങിയും
അവള്‍ ഒഴുകി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

അവളുടെ തീരങ്ങളില്‍
ഒരു കാട് തഴച്ചുവളരുന്നുണ്ട്...
ആ തണുത്ത നിലങ്ങളെ അവള്‍ ഉമ്മകള്‍
കൊണ്ട് മൂടിയിരുന്നു.
ഒഴുകി തളര്‍ന്ന അവളുടെ ഭൂതകാലങ്ങളെ
അവന്‍ കേട്ടിപുണര്‍ന്നിരുന്നു
അവളുടെ കണ്ണില്‍ നിലാവ് ഒഴുകിയതും
നോക്കി രാവുകളില്‍
അവന്‍ ഉറങ്ങാതെ ഇരുന്നു.
ഒരിക്കല്‍ അവള്‍ പുറത്തെ മണല്‍ക്കാട്
കാണാന്‍ കൊതിച്ചു പുറത്തെക്കൊഴുകി 

പതഞ്ഞു പൊങ്ങിയ നിറമുള്ള
കാഴ്ചകള്‍ കണ്ടു തിരികെ പോകാന്‍
അവള്‍ മടിച്ചു 
നിലാവ് മുങ്ങി മരിച്ച 
രാത്രികളില്‍ അവളുടെ
നെഞ്ചിലെ നീര് തേടി
പിന്നെ ആരൊക്കെയോ 
അവളില്‍ വേരുകള്‍ ആഴ്ത്തി.. 
അവളുടെ ഉദരത്തില്‍ വീണ 
വിഷ ബീജങ്ങള്‍ ഗര്‍ത്തങ്ങളായ് പിറന്നു
ഒരു കൊച്ചു ചാലായ് വറ്റുന്നു പുഴ
ഒരു തുള്ളി നീരിനായ്‌ കേണിടുന്നു...
പച്ചവിരിച്ച കാടിന്നു കത്തിയമാരുന്നു

No comments:

Post a Comment