Thursday, July 28, 2011

കോണ്‍ക്രീറ്റ് കാടുകള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു


തെരുവിന്‍റെ ആകാശമെവിടെ
നിന്‍റെ കനവിന്‍റെ കണ്ണീര്‍
നുകര്‍ന്നോരു കാഞ്ഞിര
കൂട്ടങ്ങളെവിടെ
നിനക്കായ്‌ ഞാന്‍ വിട്ടിട്ട്
പോയ്യോര നക്ഷത്രപൂക്കളിന്നെവിടെ    

തൊടിയിലെ തുമ്പിയും
തുളസിയും
ആമ്പല്‍പൊയ്കയും
ഓണവും പാട്ടും
നിന്‍റെ ചിരിയും ചിന്തയും
നേരിന്‍റെ മധുരം
നുകര്‍ന്നോരോ
കല്‍ക്കണ്ട പാടവും
ഇന്നെവിടെ
 
വഴി വക്കില്‍
തളര്‍ന്നപ്പോള്‍
തണല് തന്നോരാ
ആല്‍മരകൂട്ടങ്ങളെവിടെ
നിന്നെ കുളിര്‍പ്പിച്ച പുഴയുടെ
തണ്ണീര്‍ കണികകളിന്നെവിടെ

നിന്‍റെ മിഴികള്‍ക്ക്
കാട്ടന്‍ കാത്തു വെച്ചതിന്റെ
കഥയെഴുതി വെക്കാന്‍
നന്മയും നാരായവുമെവിടെ

ശകടങ്ങള്‍ അലറുമ്പോള്‍
മലിനമായ് നീ പുകയുമ്പോള്‍
നഗ്നയായ് പുഴു വരിച്ചു നീ
വിഷം വമിചിടുമ്പോള്‍
തേടിയ കാഴ്ചകളെല്ലാം
പോയ്‌ മറഞ്ഞു...
തളര്‍ന്നു ഞാന്‍
നിന്‍റെ മടിയില്‍
തര്‍കന്നു വീണിടുമ്പോള്‍
വീണ്ടും കോണ്‍ക്രീറ്റ് കാടുകള്‍
പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു....   

1 comment: